Ήταν Νοέμβριος του 2003, όταν ο Σιμόν Πέρες επισκεπτόταν την Θεσσαλονίκη, "έναν σημαντικό τόπο, όχι μόνο για την ιστορία της Ελλάδος και τα Βαλκάνια, αλλά και για την ιστορία των εβραίων", όπως έλεγε.
Ό,τι κι αν έγινε στο παρελθόν ή θα γίνει στο μέλλον, η Θεσσαλονίκη θα αποτελεί μία συνταρακτική ανάμνηση για την ιστορία των εβραίων, θα τονίσει στις μετέπειτα δηλώσεις του, στο πλαίσιο εκείνης της επίσκεψης, αποδίδοντας τιμή στην πόλη που έχασε το 96% του εβραϊκού της πληθυσμού στο Ολοκαύτωμα.
Και η πόλη και η Ισραηλιτική της Κοινότητα τον "αγκάλιασε" και τον τίμησε, απονέμοντάς του τον τίτλο του επίτιμου μέλους της "ως ελάχιστο δείγμα τιμής", όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδας (ΚΙΣΕ) και πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, Δαβίδ Σαλτιέλ.
"Είδα έναν άνθρωπο απλό και ζεστό, ανθρώπινο. Έναν άνθρωπο που μίλησε για την ειρήνη, το Ισραήλ και τη συνύπαρξη με τους Παλαιστίνιους. Ήταν μία φυσιογνωμία, η οποία αμέσως σε κέρδιζε. Ήμασταν μαζί κάποιες ώρες και η εντύπωση που άφησε ήταν ενός ανθρώπου που ήταν μια φυσιογνωμία, μαζί με τον Μπεν Γκουριόν, η οποία άφησε τη σφραγίδα του στην ιστορία του Ισραήλ", θυμάται ο κ. Σαλτιέλ.
Ο Σιμόν Πέρες, βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης και πρώην πρόεδρος του Ισραήλ, πέθανε τη νύχτα σε ηλικία 93 ετών έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του, αλλά και όλους όσοι -εντός κι εκτός Ισραήλ- πίστεψαν πως Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά πλάι-πλάι.
"Θρηνούμε την απώλεια του Σιμόν Πέρες και εκφράζουμε τα συλλυπητήρια στον λαό του Ισραήλ και την οικογένειά του", λέει ο πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου και της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, περιγράφοντας τον Σιμόν Πέρες ως "άνθρωπο ήπιων τόνων, πρωτεργάτη της ειρήνης με τους Παλαιστίνιους κι ένα πρόσωπο που έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή".
"Ήταν ένας άνθρωπος μετριοπαθής, που προσπάθησε να γεφυρώσει όλα εκείνα τα χάσματα μεταξύ των Παλαιστινίων και του Ισραήλ. Η απώλειά του είναι μεγάλη, διότι πάντα -και στο Ισραήλ και στο εξωτερικό- ήταν ο 'πατέρας' που προσπαθούσε με τη θέση του και τη μετριοπάθειά του να γεφυρώνει αντιδράσεις και αντιθέσεις", σημειώνει.
Σοφία Παπαδοπούλου
